zondag 13 maart 2016

15. Mijn revalidatie traject ~ Vierde keer PB, negende keer fysio.

15. Vierde keer PB en negende keer fysio.

De PB moest ik helaas afzeggen, fysio bij Iris kon doorgaan.


Het is vrijdag 11 maart en alweer de start van week nummer vijf van mijn traject. De tijd gaat best nog snel. Telkens zo'n drie of vier afspraken per week. Ik zou vandaag starten met de vierde keer PB bij Eline, maar helaas moest ik die gister al afbellen. Ook de fysio had ik afgezegd, omdat ik niet vooraf wist of we op tijd konden zijn.
Dezelfde tijd die bij Eline in de planning stond, moeten we nu in het ziekenhuis zijn.
Het gaat nu te slecht met Ro, dus uitstel van dialyse mag niet meer. Nu dus de afspraak met de vaatchirurg, en maandag de operatie en eerste dialyse.
Uiteindelijk kunnen we ons om half twaalf melden. Ro bij medisch fitness en ik bij medinello. Iris is uiteraard verbaasd, dat ik er toch nog ben, en ik leg in steno uit hoe dat komt. Gelukkig mag ik nog wat doen en ik ga dan ook snel naar de loopband toe.

Na drie minuten ben ik eigenlijk al gesloopt. In het ziekenhuis hebben we nogal een paar gangen door gelopen natuurlijk en daarmee heb ik mijn tax al gelijk bereikt, merk ik. Wat me tijdens het lopen op gevallen is, vergeet ik eigenlijk tegen Iris te zeggen. Ik hoor aan het geluid dat ik mijn rechtervoet sneller neerzet dan mijn linker. Door te veel pijn ontzie ik dus (tot nu toe ongemerkt) de linkerkant in mijn onderrug / SI gewricht. 
In de zaal is er voor mij weer een nieuw gezicht, haar naam ben ik weer vergeten. Irritant is dat slechte geheugen toch! Ze is niet nieuw in de groep, maar ze mag haar traject van vier maanden, wat ze een paar weken terug had afgerond, nog wat langer voortzetten, dus vandaar dat ik haar nog niet had gezien.

Doordat ik erg veel met mijn hoofd nog bij Ro zit en ik voel dat ik me zorgen maak, gaan erg veel dingen volledig langs me heen. Ik weet niet eens meer goed wat ik wel of niet heb gedaan. In elk geval rekken en strekken , zittend op de bal, om kramp proberen op te heffen. Ook kort de row met het elastiek. 
Daarna gooi ik nog samen met Iris met de zachte bal over. Dat was fijn. Al heb ik af en toe het idee, dat mijn oog-hand-coördinatie ernstig is verstoord. Terwijl ik altijd zo goed was met een bal, kan ik nu soms spastisch naast die bal graaien, haha. 
Het valt haar wel op dat ik meer met gooien heb gedaan en door mijn manier van gooien denkt ze aan softbal. Lachend vertel ik haar ondertussen het verhaal van mijn invalbeurt bij het team van mijn vier jaar oudere zus. Zij zat toentertijd (in onze tienerjaren) op softbal en ik moest invallen zodat er een wedstrijd in elk geval toch doorgang kon vinden. Daarbij sloeg ik mijn allereerste bal die aangegooid werd buiten het veld. Homerun! Mijn zus is daar nog lang en hard mee geplaagd, dat ze maar eens een voorbeeld aan mij moest nemen, hihi. Ohhh, ik trots en zij balen op hetzelfde moment  :-)

Iris moet op tijd weg en ik wanneer ze weg is, ga ik al zingend heel langzaam rondjes lopen, waarbij ik probeer om mijn onderste dwarse buikspieren samen te trekken.... hopelijk kan ik die langzaam wat meer trainen, zodat ik heel misschien iets minder pijn en krampen zal hebben in mijn onderrug...?
Het zingen helpt. Niet alleen zodat ik weet dat ik alleen mijn onderste dwarse buikspieren aanspan en niet de rest ook. Maar ook omdat het me ontspant. Zingen is heerlijk en in die zaal klinkt het nog aardig ook, haha!
Wanneer ik de cupsong (uit Pitch Perfect, door Anna Kendrick) helemaal heb uitgezongen stop ik met lopen, en voel ik eigenlijk dan pas hoeveel pijn ik nu weer heb.


Dan maar stoppen en afronden. Handdoek pakken en Ro opzoeken om te vertellen dat ik zat gedaan heb voor vandaag en dat ik op mijn dooie akkertje naar de auto wandel. Daar kan ik dan even heerlijk voor me uit zitten suffen, voordat Ro klaar is met zijn training.
Maandag vroeg zal de operatie van Ro plaatsvinden en direct daarna de dialyse. Geen idee of alle afspraken die erna nog zullen volgen, drie keer per week dialyseren, in mijn afspraken lijst zullen passen, of dat het giga zal gaan botsen. We gaan het zien, hopelijk kunnen we het af gaan stemmen, want ik wil hoe dan ook met mijn traject doorzetten!

Tot dinsdag :-)




Geen opmerkingen:

Een reactie posten