24.2 Mijn revalidatie traject ~ Zevende keer PB en derde keer ontspanning.

24.2  Mijn revalidatie traject ~ derde keer ontspanning.

Bij Roelien.

Woensdag, 30 maart 2016.

Uiteindelijk hebben we elkaar gevonden en gaan we beginnen met de derde keer ontspanning. Ik vertel haar nog even over de miscommunicatie met sessies afzeggen of juist niet afzeggen, maar ook over dat ik dus hierna naar huis toe ga en niet bij de pijn educatie kan blijven.
We gaan dit keer niet veel kletsen, maar vooral met de ontspanning bezig zijn.

Ik ga hier erg kort wat over uitleggen, want voor mij is deze keer wederom gesneden koek en heb ik niets nieuws geleerd.

Het is de truc dat je gaat liggen of zitten in een zo ontspannen mogelijke houding. Dan ga je je spieren aanspannen en weer ontspannen, zodat je bewust kan leren de spanning los te laten. Te beginnen bij bijvoorbeeld je rechter arm, dan je linker arm, hoofd en nek, bekken, billen, rechterbeen en linkerbeen. Dan met je ademhaling spelen om daarmee nog meer tensie weg te laten vallen.

Ik doe dit al vaker wanneer ik niet lekker in slaap kan vallen, in bed dus. Dan maak ik op die manier mijn lichaam lekker zwaar en houd ik mijn gedachten op rust door me te concentreren op de ontspanningsoefeningen. 

Aan het eind van deze sessie praten we nog wat over mijn bolletje wol methode, of ze die kent. Zoiets kent ze ongeveer wel, maar die is dan even ietsje anders uitgelegd.

Ook komt Keimpe Zwart nog even ter discussie, over mijn te veel aan energie, dat hij dat elke keer, wanneer hij een voorwerp van mij in handen krijgt, ervan schrikt.

Hij geeft namelijk eens in de zoveel tijd avonden, waarbij hij in beelden van alles doorkrijgt over een persoon. Die persoon heeft voor de avond begint iets op tafel gelegd, en Keimpe pakt willekeurig een voorwerp op en krijgt dan de beelden door, die hij dan ook deelt en uitlegt. Pas daarna vraagt hij van wie het voorwerp is en of alles herkenbaar is geweest voor de persoon, want vaak begrijpt hij zelf niets van wat hij allemaal mag doorgeven. En elke keer wanneer hij dus mijn voorwerp pakt, schrikt hij van de hoeveelheid energie dat hij in één klap door krijgt. Leuk vind ik dat om te zien.

Maar we praten ook over power of the mind, en over dementie en mijn moeder bijvoorbeeld.

Dat ik reiki kan geven aan mezelf of aan anderen en dat ik me vaak aard.
En dat ik het zo leuk vind om met energie te spelen, dat je veel daarmee kunt doen.

Al babbelend lopen we dan richting de printer, omdat ik daar een setje tabbladen voor in mijn map ga mee krijgen, en de volgende papieren die horen bij de afgelopen lessen van ontspanning.

De printer doet wederom niet wat ze wil, dus die kan ik vrijdag dan wel ophalen, ik krijg wel alvast de tabbladen mee.

In de hal vraag ik nog even snel aan Ro, welk boek ook alweer zo mooi over dementie ging, zodat ik dat nog aan Roelien kan melden. "Hersenschimmen" was het, en dat kan ik dan ook eindelijk aan Roelien doorgeven, want dat is inmiddels ook alweer een paar weken terug dat we het daar nog over hebben gehad.

Erg moe ga ik naar huis, het was een lange dag. Kwart voor negen waren we al in het ziekenhuis en het is nu alweer drie uur geweest. Rustig aan bankhangen, eten en een tukje doen, en dan pas schrijven. Eerder lukte me niet, maar nu dan toch wel.

Dit is dan ook gelijk mijn goede gevoel, ik vind het knap van mezelf dat ik toch ben gaan schrijven, al zag ik er weer tegenop omdat ik zo moe blijf van weer een lange zware dag.

Tot vrijdag!