43. Mijn revalidatie traject ~ Eind evaluatie fysio.

43. Mijn revalidatie traject ~ Eind evaluatie fysio.

Bij Iris op de kamer.

Dinsdag, 31 mei 2016.

Toch is het best hard gegaan de afgelopen maanden. Wanneer ik het goed geteld heb, ben ik totaal naar 69 afspraken geweest vanaf eind januari. Komende week volgen er nog twee, dan ben ik helemaal klaar met mijn traject bij Medinello. Nu eerst de eindevaluatie fysiotherapie bij Iris op één van de kamertjes. 

Ik ben wat vroeg, dus heb ik even tijd om de groep op te lopen. Amal en Alinda zijn er, en de nieuwere dame (sorry, ben haar naam echt kwijt) op de fiets. Ik wandel eventjes naar Alinda, die op de bal bij de spiegelwand zit. Ze vertelt over een keuze, afgelopen weekend zingen op de grote markt en over de gevolgen daarvan. Ik geef nog de tip van de zadelkruk, die ik zelf ook komend weekend tijdens een optreden ga gebruiken. Hopelijk heeft ze hier iets aan en mag ze de mijne altijd lenen wanneer nodig. Wanneer ik nog geen twee minuten met haar babbel, stapt Wessel de groep binnen. Hij kijkt me verwonderd aan en dan pas herkent hij me. Ik heb nu natuurlijk geen sportkleding aan, maar een spijkerbroek, laarsjes er onder en een vrolijk multi-color tuniek. Een brede lach op de snuit van Wessel en woorden die een compliment vormen over het feit dat ik er goed uit zie. "Voel je je ook goed?!", vraagt hij en ik begin te grinniken. Hij begrijpt gelijk waarom ik lach en verbetert zichzelf snel en vraagt of mijn gevoel een beetje acceptabel :-)  Ik beaam en mompel iets van "natuurlijk, altijd toch!" en ik besef me dat ik dit best ga missen.

De klok geeft aan dat het kwart over elf is, dus zou Iris me elk moment kunnen ophalen. Ik ga naar de hal en zit nog geen vijf minuten op de stoel als Iris me komt halen. Wanneer we zitten gaan we gelijk van start met de geijkte vragen die je op een eind evaluatie verwacht. Ik geef hele rechtstreekse antwoorden over wat ik wel of niet fout of juist goed vond gaan. Bijvoorbeeld over wat er beter kan. Mij viel het zelf al vaak op en ik hoorde dat ook van anderen terug, dat er bijna geen enkele vorm van begeleiding is in de grote zaal. Ik begrijp goed, dat ze zich niet in twee zalen tegelijk kunnen verdelen, maar daar zou toch eens naar gekeken mogen worden hoe dat wel op te vangen. Wat toestellen in de kleine ruimte, of toezicht vragen aan de health-time medewerkers. Ik heb daar geen pasklare oplossing voor, dus daar mogen ze lekker zelf mee aan de slag ;-)

Zelf heb ik naar mijn mening erg weinig gehad aan de fysio, fysiek gezien dan. Want mentaal heb ik er zeker wel wat aan gehad. Lichamelijk ben ik hard achteruit gegaan, dit hele traject was toch te hoog gegrepen blijkbaar. Maar geestelijk gezien heb ik stappen gezet en daar ben ik wel blij mee. Ik kan nu vaker onverschillig reageren wanneer ik iets niet kan doen. Mijn schouders er over ophalen, in plaats van ertegen te vechten. Dat is toch een groot gewin.

Wat ik vooral onder ogen heb durven zien, is dat ik gehandicapt ben.... en niet een beetje ook. Ik kan bijna niets meer. Het feit dat ik dit nu durf te benoemen is echt het gevolg van neus op de feiten, en dat gebeurde tijdens dit traject.

Wederom maak ik een compliment naar iedereen in het Medinello team, die er nu nog werken. Hun inzet is groot en meestal goed geweest. Ik ben nu eenmaal geen makkelijk mens in dit traject geweest en af en toe is de plank misgeslagen. Een keer door Wessel en ook Annika zat er nogal eens naast. Buiten dat voelde ik erg duidelijk de wil om te zoeken naar wat dan voor mij wél zou werken, omdat ik steeds harder achteruit ging.

En dat is aangenaam, wanneer je dat voelt. Stomweg jammer dat het plaatje van medinello duidelijk is, dat het perfect is voor mensen die inderdaad angstig zijn voor pijn, en dat ik daar niet in pas.
Dit zou duidelijker mogen zijn veel eerder in het traject, zodat ik eerder terug kon gaan naar eens in de week fysio. Nu zijn we eigenlijk te lang doorgegaan.

De vraag of ik mijn doelen behaald heb, zijn redelijk overbodig en gelukkig weet Iris dat ook. Ze gaat er dan ook niet al te lang op in, want dat is gewoon duidelijk genoeg.

Wat me wel verwonderd is dat ik een doel gesteld had, die ik niet meer wist! Dat doel was het bekijken of mijn houding wel goed genoeg was. Na wat praten kom ik er achter dat ik toentertijd bedoelde of ik met een andere houding misschien die vreselijke pijn onder in mijn rug kwijt kan raken. Daar is dus nooit meer over gesproken, laat staan dat we er ooit iets mee gedaan hebben. Niemand is daar ooit op terug gekomen, dus hierop is ook simpel te antwoorden; ook dit doel is niet gehaald.

Op de vraag wat ik na het traject ga doen, kan ik heel kort over zijn, en dat ben ik dan ook. Niks. 

Ik ga gewoon zo weinig mogelijk afspraken maken. Nog even niks aan mijn hoofd en mijn lichaam zoveel mogelijk rust gunnen. Lang stilzitten kan ik niet, maar even geen "moeten". Terug naar de nul lijn en wanneer ik daar ben, zet ik mijn eigen lijnen wel uit.

Dat is me de afgelopen vijftien jaren ook heel goed gelukt, totdat ik het nodig vond om fulltime te gaan werken. Dat heeft me mijn nek gekost en ben ik giga ingestort. Tijd en rust om terug te komen ga ik dus nemen, zodat ik energie heb om terug te krabbelen tot waar ik maar kan. Kleine stapjes, tijd nemen voor mezelf.

Iris knikt continue heel begrijpend en ze kan het ook alleen maar met me eens zijn.

Even neemt ze nog de tijd om uit te zoeken waarom ik geen mail had gekregen met lijsten om in te vullen. We komen daar zelf niet uit en ze stuurt ze me alsnog toe. Die ga ik komende week zoveel mogelijk invullen, zodat ze die kunnen gaan vergelijken met de eerste lijsten. Ik ga het invullen van de lijsten wel verdelen, anders kan ik mijn aandacht er niet bij houden, ik ken mezelf. Gelukkig heb ik nog wel eventjes om dat te gaan doen, want maandag heb ik pas de volgende afspraak staan.

We ronden het gesprek af, het was een prettig gesprek zo. Ik heb het altijd erg goed met Iris kunnen vinden. Ergens ga ik het wel missen, maar ik ben zo blij dat het er bijna op zit. Het is me te veel geweest en daar heb ik een fikse tol voor moeten betalen.

Op naar de rust, die is er bijna. Volgende week nog twee afspraken en dan.......

Zzzzzz :-)