31.2 Mijn revalidatie traject ~ Negentiende keer fysio.
Op de groep bij Annika, Iris is een dagje vrij.
Vrijdag, 15 april 2016.
Na de balans in de dag bij Bianca, wandel ik richting de hal en zie daar Iris, Annika en Syl staan. Ik stel me aan Annika voor en ga domweg mezelf ook gewoon nog eens officieel voorstellen aan Iris en Syl, die mijn uitgestoken hand verbaasd maar lachend aanpakken en ze vertellen daarbij ook hun naam. Ik wacht eigenlijk niet heel veel verder af en zeg dat ik gelijk naar de grote zaal toe ga om te beginnen. Annika wil gelijk mee wandelen, maar ik vertel haar al dat ik mijn weg wel weet te vinden. Ze checkt nog even of ik mijn schema nog nodig heb, maar ik wijs af. "Zoveel staat er niet op, dat kan ik wel onthouden", grap ik en ondertussen wandel ik rustig naar de toestellen.
Het is in dit gedeelte stiller dan normaal de laatste tijd, maar de loopbanden zijn bezet. Stiekem vind ik dit eigenlijk niet zo heel erg vervelend, dus wandel ik op mijn dooie akkertje door naar de toestellen voor de triceps, biceps en schouders, en daar pak ik ook gelijk mijn quadriceps mee. Wanneer ik daarmee klaar ben, na drie keer vijftien, zie ik dat ik het toestel voor de hamstrings nog even kan mee pakken, als extra voor het gemiste inlopen op de band, dan kijk ik daarna nog of die extra leg press vrij is.
Op alle toestellen kan ik drie keer vijftien doen, omdat ik het gewicht wel héél laag heb ingesteld. Beter lichter maar meer herhalingen, dan me stukbijten op een hoger gewicht. Wanneer ik dan al moet inleveren, dan voelt deze manier iets minder slecht. Gelukkig is het toestel voor de squads vrij en terwijl ik net met de eerste serie bezig ben, komt Annika op me af gelopen. Ze kwam eens kijken waar ik bleef en we ik praat haar kort bij wat ik precies gedaan heb vandaag. Wanneer we teruglopen vraagt ze of ik alsnog op de loopband wil, maar dat is er te veel aan nu ik de extra oefeningen al deed. Ik babbel me er onderuit door te grappen dat ik op weg naar Bianca haar spreekkamer en de fysio al voldoende wandelde, dus dat ik genoeg gelopen heb :p
Terug in de kleine zaal gekomen zijn Syl, Alinda en Amal al aanwezig en is het gelijk gezellig. We babbelen wat af tussendoor. Amal zit nog op de grijze bal, die ik nodig heb voor het oprekken van mijn onderrug, dus zet ik mezelf nog even op de vensterbank en wacht het rustig af. Zodra Amal klaar is, ga ik er op zitten en begin mijn oefeningen. Ondertussen ben ik nogal druk in mijn hoofd, al weet ik zelf niet zo heel goed of ik er en oorzaak voor heb. Ik bemoei me overal mee en haak in op elk gesprek dat me ter oren komt. Keer op keer krijg ik een lach als reactie op mijn opmerkingen, dus ga ik er vanuit dat ik niet storend ben, maar toch zeg ik op gegeven moment dat het me spijt dat ik zo druk ben en dat ik me overal mee aan het "moeien" ben. Gelukkig is er niemand die het me kwalijk neemt, hoef ik me niet erg te gaan inhouden. :-)
Veel meer dan balanceren op de bal en mijn rekoefeningen doe ik niet. Praten en lachen des te meer. Het voelt gezellig en we dollen met elkaar, tussen alle bezigheden door.
Ik zie dat het al bijna twaalf uur is en wil net naar mijn lief toe, wanneer de deur opengaat en hij daar al breedlachend naar me staat te kijken. Hij is vroeg klaar bij de dialyse en komt nu dus al sporten. Hij is wel erg moe zie ik, en hij zegt ook dat het sporten niet al te lang zal duren. Normaal gesproken had ik bekeken of ik tussendoor nog even naar huis toe zou kunnen, maar dat is nu dus te kort. Alsof het zo moet zijn, raak ik met Roelien in gesprek en ze vraagt me of ik af wil spreken voor de vierde keer pijn educatie. Ik wandel met haar mee naar binnen en ik zeg dat ik nu ook wel een half uurtje daarmee aan de slag zou willen, wel zo praktisch. Roelien heeft daar ook ruimte voor, dus gaan we er gelijk maar voor zitten.
Nu merk ik dat ik mijn jas ben vergeten vanmorgen bij Bianca in de behandelkamer, dus wil ik die eerst nog even ophalen. Dat komt mooi uit, dan kan Roelien aan de nodige koffie. Ik haal mijn jas en wandel nog even naar Ro, die net op de hometrainer wil klimmen en leg hem uit dat ik nog wel even bezig ben hier.
Op naar de pijn educatie dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten