35.1 Mijn revalidatie traject ~ Tweeëntwintigste keer fysio en Terugvalpreventie.

35.1  Mijn revalidatie traject ~ Tweeëntwintigste keer fysio.

Op de groep bij Annika, Wessel is nog vrij.

Dinsdag, 26 april 2016.

Afgelopen zaterdag hebben we met ons koor een super leuk en gezellig optreden gegeven op korendag in Wormerveer. Daar heb ik een half uur gestaan en gezongen.

Gister bleek dat ik dat niet meer zonder hulpmiddelen kan doen, want tussen mijn lendenwervels 4 en 5 heb ik eerder een ontstoken tussenwervelschijf gehad na overbelasting, helaas voelt het nu precies hetzelfde. Een vervelend brandend stekend gevoel op die plek, voelt warm aan en straalt steeds meer uit via mijn ruggenmerg en mijn spieren er rondom. Halverwege de middag begin ik ook mijn hartslag er in te voelen, dat betekent voor mij dat het begint op te zetten en dat er wat klem komt te zitten. 

Een half uurtje staan lukt me nu dus officieel niet meer, terwijl ik vooraf juist de hele dag overal ben gaan zitten, dus amper heb hoeven staan. Zelfs met inzingen zat ik aan de zijkant op een bankje mijn keel op te warmen. Maar goed, een ontstoken tussenwervelschijf dus. Dat betekent voor mij een paar keer op de dag plat op de bank, zodat ik de druk er vanaf haal. Dat scheelt in de zwelling die ik op de dag opbouw door te staan of te zitten. Niet makkelijk, maar ik moet nu dus nog meer rust nemen dan ik al doe, nog "ff" en ik moet geraniums gaan aanschaffen!

:-p

Ik moet normaal rond half tien op de groep zijn, maar ik ga vandaag niet sporten. Toch moet ik naar het traject omdat ik straks ook nog bij Bianca moet zijn om elf uur. Ik ga dus wel naar mijn traject toe, alleen ga ik wat later. Toch voel ik me schuldig en kom dus  niet vlak voor mijn afspraak bij Bianca binnen zeilen, maar om tien uur al. Ik wandel de groep binnen, gekleed in een gewone broek, een ijsblauwe trui en op laarsjes. Het is duidelijk dat ik niet ga mee doen vandaag. De pijn is me te veel en ik weet dat ik nu rustig aan moet doen. Veel minder dan dat ik al doe lukt niet, dus dan valt dit bewegen bij de fysio af.

Annika komt gelijk op me af gelopen en vraagt wat er aan de hand is, waarom ik niet kom "trainen". Ik leg haar uit waar ik last van heb en ze vraagt me hoe ik dit allemaal weet.  Goh, tja, ik kom aandacht te kort en ik heb gewoon maar een leuke aandoening verzonnen?! Hmz, ik leg haar maar uit dat dit oud zeer is, dat ik uit ervaring weet wat er gaande is in mijn rug. Ook dat ik vrijdag pas naar de huisarts kan, omdat er eerder geen tijd is bij hem, dus dat ik tot die tijd rustig aan ga doen.

                               

Om een lang verhaal kort te maken, Annika vertelt me dat ze me vrijdag gewoon op de groep verwacht, omdat stil zitten echt niet goed is.  Ik besluit om er niet verder op in te gaan en mijn eigen plan te trekken. Natuurlijk zal ik niet mezelf op de bank vastplakken met 1 secondelijm!! Ik kan thuis ook zorgen voor voldoende rustige bewegingen om niet stijf te worden, maar zodanig dat ik geen prikkels krijg die overbelasting erg makkelijk maken! Dus... neen, ik ga vrijdag niet naar de fysio, althans, niet om te gaan bewegen. Ik heb voor de fysio vrijdag weer een afspraak met Bianca, en moet ik op Ro wachten, die wel gaat sporten, dus zal ik toch even tijd moeten doden.

Annika snapt niet helemaal waarom ik niet gewoon veel later ben gekomen, dus leg ik haar uit dat ik me dan schuldig voel, dat ik nu al een half uur te laat ben. Dat ik dan geen rust in m'n gat heb om nog langer te wachten. Ik ga wel een uurtje in de hal wachten, mijn spelletjes op mijn telefoon zijn erg geduldig, haha.

Wanneer we bijna klaar zijn komt Kiek op me afgelopen en vraagt geschrokken of ik nu toch vroegtijdig moet gaan stoppen met mijn traject.  Ik vertel kort wat er speelt en ze roept dat ze blij is!! Ze kijkt er ook opgelucht bij! Wanneer ze mijn verbazing ziet legt ze snel uit, dat ze blij is dat ik niet moet stoppen, maar dat dit tijdelijk van aard is. Ik snapte haar wel, maar kon het niet laten om er even sarcastisch tegenin te gaan, grijns.  Ze maakt zich zorgen en dat vind ik erg lief van haar! Ze vraagt of ik er vrijdag nog bij ga zijn, want dat is haar laatste dag. Ze lijkt het belangrijk te vinden, dus stem ik toe dat ik op haar zal wachten ;-)

Ze wandelt met me mee naar de hal, waar we nog eventjes door babbelen en daarna gaat ze naar de grote zaal. De tijd is eigenlijk snel voorbij en na een korte babbel met Syl staat Bianca alweer voor m'n neus voor de terugvalpreventie.

Meer daarover in het volgende blog.