31.3 Mijn revalidatie traject ~ Vierde keer pijn educatie.
Spontane afspraak met Roelien.
Vrijdag, 15 april 2016, 12:00 uur.
Ik met mijn opgehaalde jas en zij met haar nodige koffie gaan we op weg naar haar kamer. Gewoon een spontane vierde pijn educatie dus. Ik wist zo snel geen gaatje in een volle agenda uit mijn hoofd, maar het kan nu gelijk ook, dus dan maar meteen. Hebben we dat ook maar gelijk gehad. Al heb ik geen map bij me, dat maakt niet uit. Ik krijg de papieren dan later wel van haar.
Ik vertel nog eventjes kort over de gebeurtenis eerder deze week bij Ro en hoe ik op dat soort dagen over mijn grenzen ga. Willens en wetens. Op zich niet erg, zolang het maar niet te vaak zal voorkomen. Ik krijg van haar nog een leuke tip mee, die ze gelijk nog even opzoekt via google, zodat ik dat thuis nog even haarfijn kan gaan uitpluizen.
Dan toch over naar het pijn gedeelte en ik vraag haar of we die lijst van de laatste les kunnen doornemen, om te zien of ik een aantal vragen goed heb of juist niet. Ze pakt er een lijst bij en ik dek de antwoorden af, zodat we er over kunnen praten en nadenken.
Bij een aantal vragen kom ik er achter dat ik weer moeite heb, vanwege het ontbreken van details. Sommige vragen zijn ook gewoonweg niet compleet genoeg, andere kloppen in de vraagstelling niet. Zelfs bij één vraag moet Roelien toegeven, dat ze die nog niet eens had opgemerkt, maar dat ik het bij het juiste eind heb. Ze geniet van dit soort gesprekken, een medestander in kritisch lezen en denken. Niet zomaar klakkeloos alles aannemen, daarbij krijg ik zelfs haar applaus wanneer ik het woord handvatten gebruik. Dan is ze al zo blij, dat ik niet bij de grote hus thuis hoor, die handvaten zegt ;-)
Aan het einde van de lijst komt Roelien tot de conclusie dat ik eigenlijk alles wel helder en op de juiste manier in mijn hoofd heb zitten en dat ik een prima beeld heb over wat pijn nu feitelijk is en hoe het beleefd kan worden. Maar ook wat ik er mee kan. Volgens haar ga ik daar inmiddels best goed mee om, en ga ik over grenzen, dan weet ik wat ik doe. Mijn valkuil is nog wel, dat ik pijn te makkelijk opzij kan zetten en te ver door zou kunnen gaan. Op die manier kan ik extreem over grenzen en dan is het ronduit slecht voor me. Dat moet ik dus echt ten alle tijde gaan proberen te voorkomen.
Zelf ben ik best tevreden met haar conclusie. Ik vind van mezelf dat ik een aantal dingen helder op een rijtje heb, maar het is leuk wanneer een professional dat ook zo ervaart. Ik kan wel zoveel roepen of vinden dat ik iets goed kan, haha.
Uiteraard vergeet ik Roelien te helpen herinneren, dat ik deel vier graag nog wel uitgeprint mee zou willen hebben, dus dat moet ik een volgende keer nog even bij haar regelen :-)
Ze is volgens mij af en toe nog een groter warhoofd dan dat ik zelf ben, grijns.
Aldus... een erg drukke en volle vrijdag. Straks nog veel telefoontjes met instellingen en bedrijven plegen, veel regelen en langs de apotheek rijden. Vanavond weer heerlijk zingen, van slapen komt weinig terecht gok ik. Wie weet val ik tijdens het zingen wel in slaap, weer eens wat anders, lol.
Super leuk weekend iedereen, tot dinsdag!!
Dan toch over naar het pijn gedeelte en ik vraag haar of we die lijst van de laatste les kunnen doornemen, om te zien of ik een aantal vragen goed heb of juist niet. Ze pakt er een lijst bij en ik dek de antwoorden af, zodat we er over kunnen praten en nadenken.
Bij een aantal vragen kom ik er achter dat ik weer moeite heb, vanwege het ontbreken van details. Sommige vragen zijn ook gewoonweg niet compleet genoeg, andere kloppen in de vraagstelling niet. Zelfs bij één vraag moet Roelien toegeven, dat ze die nog niet eens had opgemerkt, maar dat ik het bij het juiste eind heb. Ze geniet van dit soort gesprekken, een medestander in kritisch lezen en denken. Niet zomaar klakkeloos alles aannemen, daarbij krijg ik zelfs haar applaus wanneer ik het woord handvatten gebruik. Dan is ze al zo blij, dat ik niet bij de grote hus thuis hoor, die handvaten zegt ;-)
Aan het einde van de lijst komt Roelien tot de conclusie dat ik eigenlijk alles wel helder en op de juiste manier in mijn hoofd heb zitten en dat ik een prima beeld heb over wat pijn nu feitelijk is en hoe het beleefd kan worden. Maar ook wat ik er mee kan. Volgens haar ga ik daar inmiddels best goed mee om, en ga ik over grenzen, dan weet ik wat ik doe. Mijn valkuil is nog wel, dat ik pijn te makkelijk opzij kan zetten en te ver door zou kunnen gaan. Op die manier kan ik extreem over grenzen en dan is het ronduit slecht voor me. Dat moet ik dus echt ten alle tijde gaan proberen te voorkomen.
Zelf ben ik best tevreden met haar conclusie. Ik vind van mezelf dat ik een aantal dingen helder op een rijtje heb, maar het is leuk wanneer een professional dat ook zo ervaart. Ik kan wel zoveel roepen of vinden dat ik iets goed kan, haha.
Uiteraard vergeet ik Roelien te helpen herinneren, dat ik deel vier graag nog wel uitgeprint mee zou willen hebben, dus dat moet ik een volgende keer nog even bij haar regelen :-)
Ze is volgens mij af en toe nog een groter warhoofd dan dat ik zelf ben, grijns.
Aldus... een erg drukke en volle vrijdag. Straks nog veel telefoontjes met instellingen en bedrijven plegen, veel regelen en langs de apotheek rijden. Vanavond weer heerlijk zingen, van slapen komt weinig terecht gok ik. Wie weet val ik tijdens het zingen wel in slaap, weer eens wat anders, lol.
Super leuk weekend iedereen, tot dinsdag!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten